|
|
Pojam i vrste programskih jezika
Nepreglednost mašinskih naredbi(jezika),prouzrokovala je pojavu simboličkih naredbi tj. Simboličkih jezika. Da bi simbolički jezik bio prihvaćen od mašine razvijeni su programi koji prevode simboličke naredbe u mašinske. Za sve programske jezike karakteristično je: to su formalni jezici koji obezbedjuju vezu čoveka sa mašinom; namenjeni su za opisivanje podataka i algoritama njihove obrade u mašini; zadaju se svojom sintaksom i semantikom u vidu niza pravila; definiše oblik instrukcija za pisanje programa i njihovo značenje;na osnovu sintakse i semantike odredjuje se prevodilac. Teorijsku osnovu za razvoj programskih jezika čine algoritamski jezici. Programski jezici dele se na tri klase: mašinski-orijentisani,proceduralno-orijentisani i problemski-orijentisani programski jezici. U MO programske jezike ubrajaju se oni kod kojih je eksplicitno izražena veza sa konkretnom mašinom. Takvi jezici su namenjeni sistemskim programerima i koriste se asemblerski jezici. PprocO jezici predstavljaju sledeći nivo programskih jezika. Kod njih se razlikuju dva osnovna dela: deo za opisivanje objekta prerade informacije i deo za opisivanje procesa prerade informacije. PorbO (neproceduralni) jezici sadrzi opis uslova zadatka i zahtev da se zadatak reši na osnovu ukazivanja na klasu zadatka kojoj pripada(pretpostavlja se da je procesoru poznato kako se rešava konkretni zadatak opisan u tom jeziku).